SZKLIWA, BARWIENIE MASY,ANGOBY

W BARDZO STARYCH NOTATKACH ZNALAZŁEM PRZEPISY KTÓRYMI CHCIAŁEM SIĘ TU Z WAMI PODZIELIĆ. MOŻECIE JE TRAKTOWAĆ JAK CIEKAWOSTKĘ, ALE MOŻECIE TEŻ SPRÓBOWAĆ ZASTOSOWAĆ

Przetapianie (frytowanie) szkliw.

Zabieg ten stosuje się wtedy , gdy mamy do czynienia z rozpuszczalnymi w wodzie składnikami szkliwa.

Służą do tego specjalne piece-frytowniki, ale można przeprowadzić go używając pojemnika biskwitowego.

Zasypujemy pojemnik (wazon, donica) surowymi składnikami szkliwa i wstawiamy do małego pieca. Po dojściu do max. temperatury, trzeba pojemnik wyjąć ostrożnie szczypcami i umieścić go w wodzie. Towarzyszy temu oczywiście hałas i dużo pary. Ta czynność ma skruszyć wstępnie szkliwo, które następnie rozbijamy na drobne kawałki, dodajemy składniki które nie wymagały topienia i załadowujemy nimi młynek kulowy. Musimy osiągnąć zmielenie, po którym wszystko przeleci bez reszty przez sito 4900 oczek/cm kwadratowy. Następnie dodajemy wody uzyskując zawiesiną gęstości śmietany i możemy używać do szkliwienia.

 

Szkliwo garncarskie-ołowiowe na 900st.C

727g minii ołowiowej i 273g piasku frytujemy w temp.900st.C

Mielemy w młynku lub moździerzu porcelanowym. Zależnie od ilości.

Szkliwo jest bezbarwne, ale na czerwonej glinie daje przeważnie kolor szaro-zielony.

Jest to chyba najstarszy przepis na szkliwo.

Nadaje się do pokrywania kafli i ceramiki ozdobnej. Trzeba zachować ostrożność, ponieważ związki ołowiu są szkodliwe.

 

Szkliwo niskotopliwe ołowiowo-borowe na 920st.C.

400g boraksu, 200g marmuru(może być czysty kamień wapienny), 1600g minii ołowiowej, 1500g piasku i 200g kaolinu.

Zostawiamy 500g piasku i 200g kaolinu, resztę frytujemy. Następnie dodajemy niefrytowane do frytowanych składników, dodajemy wody i mielemy.

Szkliwo takie nadaje się jako podstawowe do

kafli, majoliki i wyrobów garncarskich.

 

Szkliwo bezbarwne do fajansu na 1050-1150st.C.

90g skalenia, 110 g kredy, 280g minii ołowiowej, 110g boraksu, 110g kaolinu, 270g piasku kwarcowego.

Składniki poza 50g kaolinu frytujemy. Dodajemy ten kaolin i mielemy. Mieszamy z wodą i używamy do szkliwienia.

 

Szkliwo bezbarwne do fajansu na temp.1200-1250st.C.

440g skalenia, 170g kredy, 100g węglanu barowego, 40g tlenku cynkowego, 210 g piasku kwarcowego, 80g gliny.

Postępujemy jak wyżej. Kaolin zastępując gliną.

 

Szkliwo do porcelany miękkiej-stołowej na 1250 st.C

4kg kwarcu palonego, 4 kg surowej białej gliny, 1kg kredy lub alabastru.

Dodanie od 2-5%; dolomitu, węglanu barowego podnosi biel szkliwa.

Dodanie 2-5% węglanu manganu, nadaje szkliwu odcień kości słoniowej.

 

Białe szkliwo cynowe kryjące na 850-900st.C

308g minii, 100g tlenku cyny, 385 g piasku kwarcowego, 73 g kaolinu, 90 g soli kuchennej,

73 g skalenia.

Oprócz kaolinu i połowy piasku wszystko frytujemy, dodajemy zostawione składniki i mielemy.

Dalej postępujemy jak w poprzednich szkliwach.

 

Szkliwa zaciekowe

Jest to sposób działania w oparciu o wcześniej wymienione szkliwa.

Wyrób szkliwi się, wypala i pokrywa jeszcze raz tym samym szkliwem z dodatkiem 15-20% boraksu. Boraks ma za zadanie obniżyć temp. topnienia szkliwa. Dodatek różnych tlenków (patrz dalej tekst) nada szkliwu kolor. Rozrabiamy szkliwo do konsystencji gęstej marmolady, nakładamy w górnej części naczynia warstwę około 6mm i wypalamy w temperaturze niższej niż wypalony poprzednio przedmiot.

W ten sposób osiągniemy kolorowe nacieki. Trzeba jednak uważać, żeby nie przekroczyć temperatury bo efekt może się nie udać dając jednorodne szkliwo.

 

Szkliwo spękane (caraquele)

220g skalenia, 130 g piasku, 120 g boraksu bezwodnego, 130 g minii, 150 g saletry sodowej, 250 g saletry potasowej i dowolne szkliwo barwne do drugiego wypału.

Składniki przetapiamy, mielemy i zarabiamy wodą do gęstości śmietany.

Szkliwimy wyrób i wypalamy w temp. 1120-1150 st.C. Po wystudzeniu otrzymujemy wyrób z mocno spękanym szkliwem. Żeby więcej było spękań możemy jeszcze gorący wyrób ostudzić w wodzie. Pokrywamy wyrób szkliwem innego koloru, wycieramy szmatką tak by zostawić w spękaniach szkliwo. Wypalamy powtórnie. Zabieg ten możemy powtarzać wielokrotnie za każdym razem dodając innego szkliwa.

 

Barwienie szkliw.

Niżej wymienione tlenki dodajemy do szkliw bezbarwnych.

TLENEK % EFEKT

miedziawy 3 zielone

chromu 3 brunatny

kobaltowy 1 niebieski

żelazowy 5 żółto brunatny

żelazowy 1

+ trójtlenek antymonu 5 żółty kryjący

żelazowy 2

+ dwutlenek manganu 1 brunatny

żelazowy 1

+ dwutlenek manganu 2

+ kobaltowy 1

+ miedziawy 1 czarny

 

Barwienie białych mas porcelanowych.

TLENEK % ILOŚĆ CZYSTEJ MASY % EFEKT

żelazowy 10 90 brąz

kobaltowy 7 93 jasno niebieski

kobaltowy 2

+ niklu 8 90 oliwka

tytanu 10 90 kość słoniowa

trójtlenek chromu 2 98 jasno zielony

manganawy 2

+ żelazowy 3

+ kobaltowy 4 91 czarny

 

Angobowanie-pobiałkowanie.

Jest to technika krycia wyrobu warstwą 0,1-0,3 mm specjalnej masy. Może to pomóc w zmniejszeniu nasiąkliwości wyrobu albo w podniesieniu estetyki. Angobę możemy nakładać na fragmenty lub na całość wyrobu.

SKŁAD:

680g gliny biało wypalającej się

100g kaolinu

220g piasku

Mieszamy, mielemy na mokro aż do uzyskania ziarnistości , która w 95% przeleci przez sito 10 000 oczek/cm kwadratowy.

Dodajemy stopniowo wody do gęstości 1,6-1,8 g/cm sześcienny. Pokrywamy naczynie surowe lub wypalone. Nanosimy szkliwo i wypalamy na 1000-1200st.C

Angobowanie możemy zostawić bez szkliwa i wypalić.

Barwę pobiałki tak jak szkliwa zmieniamy tlenkami.

 

MIŁEJ ZABAWY

Darek Osiński.